Novel 1: An exercise in fever dreams and suicide

An excerpt from my novel; it's one of the earlier chapters. And here's a link to Google Translate:
Enjoy!

-----------------------------------------

‘Zelfmoord’ zei Tom op een toon alsof hij constateerde dat hij de bodem van zijn bierglas had bereikt. Hij stond op en keek Frank aan. Hij wilde ook een blik werpen op het lijk aan hun voeten. Hij bukte voorover om het lijk beter te bekijken, maar Tom leek gelijk te krijgen. Er was een duidelijke striem rondom de nek te zien, de nagels waren goeddeels afgescheurd, een teken dat het slachtoffer in wilde paniek het touw wilde losmaken. Het slachtoffer was gevonden hangend aan de deur, met een touw om zijn nek. Poedelnaakt.
'Heb je de patholoog al gesproken?' vroeg Tom terwijl hij het een en ander noteerde in zijn HEMA-kladblokje.
'Minimaal achttien uur dood, waarschijnlijk een seks-spelletje dat uit de hand is gelopen.' reageerde Frank terwijl hij de zakken van het slachtoffer controleerde. Allen leeg. Op dit moment wisten ze geeneens zeker of het bijna koude lijk hier wel gewoond heeft.
'Zowaar een echte John Doe', dacht Frank.

---

'Auto-erotische ongevallen zijn niet ongewoon hier. Mensen die alles hebben zoeken eerder de grenzen op. Van Beringen had er vorige maand nog eentje. Iets met geisha-ballen en een zweep. De boel begon te scheuren en voor hij een ambulance had gebeld was het al te bloedige boel geworden. Te laat, voor hem.'
'Zou je de dokter bellen met een paar ballen in je reet?' vroeg Tom.
'Ik schat de kans dat er überhaupt iets in mijn anus wordt gevonden wat daar niet thuishoort al betrekkelijk klein in. Wat zeggen onze vrienden van de forensische afdeling trouwens?' reageerde Frank.
'Ze onderzoeken het huis nog, maar het lijkt dat hij niet alleen was tijdens zijn laatste uren. DNA-onderzoek moet meer uitwijzen' zei Tom terwijl hij opstond van het lijk.
Frank en Tom waren in een statig herenhuis aan de Franzen Allee, net buiten het centrum. Het was een lommerrijke laan, waar de huizen strak naast elkaar stonden. De bewoners waren gemiddeld genomen tenminste 45 jaar. De straat kende weinig kinderen en net zomin studenten. Tom wierp een blik door het raam, tussen de gordijnen door. 'Rustige buurt. Een vrouw die midden in de nacht vertrekt, in allerijl, zou opgevallen moeten zijn. Laten we zo wat rondvragen in de straat.’
'Hoe ben je er zo zeker van dat het een vrouw was?' pareerde Frank.
'Hoe ben jij er zo zeker van dat ons slachtoffer lid was de Herenclub der Bruine Ster?' kwam Tom terug, zonder op te kijken vanuit het raam, maar met een laagdunkende toon in zijn stem.
'Dat ben ik niet. Maar we mogen niets uitsluiten.'
'Dat nooit. Maar percentueel gezien is de kans groter dat het een vrouw was.'
‘Mijn ervaring is dat er een hoop vuile dingen rondgaan in dit soort buurten. Schone schijn, grootste gedeelte van de tijd. Die met geld weten vaak niet wat te doen als ze het hebben.’
Tom draaide zich geleidelijk om. Zijn gezicht leek dikker, zijn ogen hadden een nare, rode gloed. Frank deed een stap terug en voelde zijn hartslag versnellen.
‘Tom?’
‘Ook zij die het niet hebben weten vaak niet wat te doen met het kleine beetje wat ze hebben, Frank.’
‘Tom, wat heb je?’
Zijn wangen leken weg te zakken, als een plumpudding, zijn huid werd een vuile groene kleur, zijn ogen begonnen te bloeden. Hij leek weg te kwijnen uit zijn pak, zijn schoenen liepen over van zijn huid, van zijn ogen was niks meer over dan holle gaten, eindeloos diep. Frank deed nog een stap achteruit terwijl Tom naar voren liep, als een mismaakte kwal.
‘Mensen. Die helemaal. NIKS. Hebben. Frank.’ Zijn woorden kwamen er gegorgeld, mismaakt uit, alsof hij tien meter onder water was.
‘Ik had niks Frank. Helemaal niks, noppes, nada. Je bent overgeleverd aan de wereld en die laat je in de steek. Een doorn in het oog van iedereen, niks meer waard….’
Tom viel voorover toen hij een nieuwe stap wilde zetten en leek uit elkaar te spatten zodra hij de grond raakte. De huid, het bloed, alle ingewanden stroomde in een golfbeweging richting Frank. Net toen hij kon zweren de ijskoude stroom te kunnen voelen, schoot hij wakker in een schreeuw. Het was avond geworden.

(an excerpt from my novel 'Oude Zaken').